خلاقیت را می‌توان جزء جدانشدنی هر هنری دانست از جمله هنر نمایش. درحقیقت نام دیگر نمایش خلاق را می‌توان نمایش غیر رسمی دانست كه در آن صحنه‌ای وجود ندارد و اعمال و گفتار كودكان بداهه شكل می‌گیرد.
به گزارش روابط عمومی رادیو نمایش ،برنامه گیومه در روز چهارشنبه بیست و پنجم تیرماه به این موضوع پرداخت؛مهمانان برنامه نیز داوود كیانیان پژوهشگر و كارگردان تئاتر، حسین فدایی حسین نمایشنامه نویس، منوچهر اكبرلو پژوهشگر و حسین رحیمی كارگردان تئاتر معلولین بودند.
در ابتدا داود كیانیان پژوهشگر تئاتر خلاق گفت:تعریف نمایش خلاق واقعا تعریف خاصی نیست.نمایش خلاق در اجراهای هنری بسیار جای خوبی دارد و البته نمایش خلاق تماشاگر ندارد و برای بازیگر تولید می‌شود،در حالی كه در تیاتر معمولی اینگونه نیست.
وی تصریح كرد: نمایش خلاق زیربنای نمایش درمانی است. من هم با كودكان و نوجوانان معمولی و هم با كودكان غیرمعمولی كاركردم.
كیانیان گفت: در كشورهای خارجی و همسایه این موضوع تئاتر خلاق در دانشگاه‌ها در حال تدریس است و به آن بهای زیادی می‌دهند.
وی تاكید كرد: قرار است كه مركز نشر دانشگاهی هنر مجموعه‌ای را درباره تئاتر خلاق چاپ كند.
كیانیان افزود: قرار است كه مركز نشر دانشگاهی هنر مجموعه‌ای را درباره تئاتر خلاق چاپ كند.
در بخش بعدی برنامه منوچهر اكبرلو پژوهشگر تئاتر به روی خط برنامه آمد و گفت:
بعضی رفتارها هنجار اجتماعی تلقی می‌شود و بعضی ناهنجار یعنی نمایش خلاق شامل همه مردم می‌شود.
وی افزود: ما نمایش خلاق را برای سالمندان هم داریم و یك فرایند آموزشی هنری برای بزرگسالان و كودكان و شهروندان عادی است،این نمایش خلاق فقط برای ناهنجاری نیست و برای همه است،نمایش خلاق یك ابزار است برخلاف تئاتر كه یك هنر است.نمایش خلاق یك ابزار برای تبدیل یك انسان به یك شهروند متعادل تر.
اكبرلو ادامه داد: در نمایش خلاق از بازی‌های نمایشی بهره می‌گیریم در جهت هدایت رفتارها،نمایش خلاق به شدت به كودكان و نوجوانان كمك كند و باعث می‌شود شهروندان خلاقی تربیت كند تا بتوانند حل مسایل كمك كنند.
حسین فدایی حسین نمایشنامه نویش كشورمان نیز در برنامه گیومه گفت:
ما در نمایش خلاق برای كودكان و نوجوانان بستر را فراهم می‌كنیم چرا كه وقتی مربی را مشخص می‌كنیم مربی كامل در جریان است ولی بچه‌ها از این موضوع بی‌خبر هستند و هرچقدر نداند كه چه خواهد افتاد تاثیر بیشتری دارد.
در پایان نیز حسین رحیمی كارگردان تئاتر كه سابقه اجرا به همراه بازیگران معلول را دارد گفت:ما از سال ٨١ با معلولین كار كردیم و بچه‌ها را جاهایی بردیم كه حتی مكان كسانی بود كه معلول نبودند.ما در تعدادی از شهرهای ایران و كشورهای خارجی تئاتر معلولین را به روی صحنه بردیم.
وی عنوان كرد:با بودجه‌های كلانی كه در جشنواره ها خرج شد فرصت‌های زیادی را درباره وضعیت تئاتر معلولین از دست دادیم.
رحیمی عنوان كرد: متاسفانه جشنواره یك شو برای یك نهاد مشخص است.بهتر بود بهزیستی به جای هزینه كردن برای جشنواره برای معلولین مكان مناسب می‌ساخت و زیرساخت‌ها را برای نمایش‌ها و تئاترهای خلاق برای این افراد فراهم می‌كرد.
